“ | Kiedy wszystko wyda się stracone, a twoja moc nie wystarczy idź pod Skałę Kuthian i wymów swoje imię, aby otworzyć Kryptę Dusz. | ” |
Skała Kuthian, znana też jako Iglica Moraety − tajemnicze miejsce znajdujące się na Vroengardzie. Po raz pierwszy została wspomniana przez Solembuma, gdy ten przekazał Eragonowi kilka porad podczas pobytu Jeźdźca w Teirmie.
Opis[]
Skała ta jest niewielką kamienną iglicą o poszarpanym kształcie, wysoka na ponad dwieście stóp. Rośnie na niej kilka karłowatych janowców. Wznosi się obok niewielkiej, porośniętej trawą polany.
Historia[]
Kotołak Solembum przekazał Eragonowi wskazówkę dotyczącą Skały Kuthian, choć sam nie był tego świadom - to bowiem smoki ukrywające się w Krypcie Dusz przemówiły do młodego Jeźdźca za pośrednictwem kotołaka, chcąc, aby Eragon znalazł to miejsce.[1]
Odkąd Eragon otrzymał tę osobliwą poradę, wielokrotnie poszukiwał jakichkolwiek wzmianek na temat Skały Kuthian, pytał też o nią licznych przedstawicieli różnych gatunków, jednak nikt nic nie wiedział na jej temat. Wspomniał o niej m.in. w rozmowie z Aryą. Ta powiedziała, że nazwa brzmi dziwnie znajomo, jakby ze snu, ale nie może sobie przypomnieć dlaczego.[2]
Dopiero na późnym etapie wojny z Galbatorixem, po porwaniu Nasuady przez Ciernia, Eragon, pozbawiony jakichkolwiek pomysłów na dalszą strategię walk, stwierdził, że nadszedł najwyższy czas, by wypełnić poradę kotołaka. By znaleźć informacje na temat Skały Kuthian, sięgnął do Domia abr Wyrda, uznał jednak, że ze swoim powolnym tempem czytania oraz obszernością księgi nie zdoła zdobyć potrzebnych informacji w wystarczająco krótkim czasie. Wezwał więc do siebie Solembuma, dopytując o znaczenie jego porady. Kotołak jednak nie potrafił mu pomóc, ponieważ przepowiednia nie pochodziła od niego. Wówczas jednak tajemnicze istoty ponownie przemówiły poprzez Solembuma, wskazując mu konkretny rozdział i stronę księgi ("Rozdział czterdziesty siódmy. Strona trzecia. Zacznij od drugiego akapitu.")
We wskazanym miejscu znajdowała się jedynie wzmianka na temat iglicy nazwanej na cześć Jeźdźca Kuthiana, wywnioskował jednak, że Skała Kuthian znajduje się w pobliżu miasta Doru Araeba na Vroengardzie. W porozumieniu z Saphirą i Glaedrem, lecz ku niezadowoleniu Vardeńskich przywódców, Eragon postanowił wyruszyć tam natychmiast, doszedłszy do wniosku, że jeśli nic nie znajdą w dawnej krainie Jeźdźców, to i tak nie będą mieli żadnej nadziei na pokonanie Galbatorixa.[3]
Po dotarciu na miejsce Eragon oraz dwa towarzyszące mu smoki odkryli, że aby otworzyć tajemniczą Kryptę Dusz, muszą wymienić swoje prawdziwe imiona. Poszukiwanie go zajęło Eragonowi i Saphirze kilka następnych dni, w końcu jednak cała trójka ponownie stanęła przed skałą, a po wymówieniu swych imion w Skale pojawiła się szczelina, która rozrosła się, tworząc wejście do tunelu wiodącego do Krypty Dusz. Ta z kolei zlokalizowana była około mili pod górą Erolas.[4]
Umaroth opowiedział przybyłym historię miejsca, między innymi wyjaśnił, dlaczego nikt, nawet Oromis z Glaedrem, nie wiedzieli nic o Skale Kuthian. Smoki bowiem stworzyły tam kryjówkę dla jaj i Eldunarí, po czym wymazały pamięć o tym miejscu (również jego nazwę, co stanowiło zabieg podobny do Odebrania Imion) z umysłów wszystkich, którzy mogli o niej wiedzieć, tak, by tajemnica nie dostała się w niepowołane ręce na przykład poprzez wtargnięcie do umysłu czy tortury. Jedynie Eragon i Saphira potrafili przywołać imię Skały Kuthian, choć po opuszczeniu Krypty Dusz sami zapomnieli o niej do czasu, aż Galbatorix zginął. Czar wymazujący wspomnienie tego miejsca znajdował się w bramie Skały Kuthian.[5]
Po śmierci Galbatorixa Eragon z Saphirą ponownie udali się na Vroengard, by zabrać ukyte tam jaja i Eldunarí i znaleźć dla nich nowe miejsce, w którym wspólnie mogliby odbudować zakon Jeźdźców.[6]
Przypisy[]
- ↑ Eragon, rozdział Czarownica i kotołak
- ↑ Najstarszy, rozdział Pod drzewem Menoa
- ↑ Dziedzictwo, rozdział Fragmenty, niewyraźne, na wpół dostrzeżone
- ↑ Dziedzictwo, rozdział Krypta Dusz
- ↑ Dziedzictwo, rozdział Lacuna, część druga
- ↑ Dziedzictwo, rozdział Obietnice stare i nowe