Dziedzictwo Wiki
Dziedzictwo Wiki
Advertisement
Wiki
Ten artykuł to tylko stub i wymaga rozbudowy bądź uporządkowania.
Wiki


Saphira Bjartskular (Jasnołuska), zwana także Płomiennym Językiem lub Płomienną Paszczą (przez urgale) — smoczyca Eragona, przez długi czas uważana za ostatnią przedstawicielkę swojego gatunku. Jej jajo zostało wykradzione przez Vardenów ze skarbca Galbatorixa i wysłane przez Aryę do Kośćca, gdzie ukazało się właśnie Eragonowi.

Dorastając u boku Eragona, Saphira pokonała ogromną część Alagaësii w poszukiwaniu Vardenów, do których przyłączyli się, chcąc walczyć przeciwko Galbatorixowi. W ich szeregach brała udział w licznych bitwach i oblężeniach, a w spokojniejszych okresach wraz z Eragonem pobierała nauki w Du Weldenvarden; ich mistrzami byli elf Oromis i złoty smok Glaedr.

Po zwycięstwie nad Galbatorixem smoczyca przeniosła się wraz z Eragonem na wschód, gdzie na górze Arngor postanowili założyć nową siedzibę zakonu Jeźdźców, a tym samym stworzyć gniazdo dla niewyklutych jeszcze smoków. Powołali do życia Akademię, gdzie szkolić się mieli przyszli Jeźdźcy i ich smoki.

Imię smoczycy pochodzi od barwy jej łusek - szafiru, który w języku angielskim brzmi saffire. Wymowa imienia brzmi Safira. Dawcą imienia jest jej Jeździec Eragon, który przy wyborze miana sugerował się imieniem podanym przez Broma.

Charakterystyka

Wygląd

Rzadko widziałem smoki tak naturalnie związane z niebem

Oromis o Saphirze, Najstarszy

Saphira posiada lśniące, szafirowe łuski. Jej szpony zaś i kolce wyrastające z grzbietu oraz ogona są śnieżnobiałe. Oczy również są barwy szafirów. Smoczyca świetnie lata, co zauważył Oromis. Jej bronią są potężne kły, szpony i ogon. Czasem na smoczycę, podobnie jak na inne smoki, spływa dar wykraczający poza granice poznanej magii. Takimi przypadkami było zmienienie barwy Zar'roca, stworzenie grobowca dla Broma lub scalenie Isidar Mithrimu.

Moce

Charakter

Saphira ma bardzo głęboką osobowość. Wysuwa trafne i mądre wnioski z przebytych doświadczeń. Uwielbia również zagadki jak większość smoków. Jest ona też zdolna do tworzenia sztuki (jej dar na Święcie Przysięgi Krwi). Stosunek między nią, Eragonem, jest taki jak między starszą siostrą, a młodszym bratem. Więź między nimi jest tak zażyła jak gdyby byli jedną istotą, a nie dwiema.

Historia

Przed wykluciem

Saphira jest córką Iormúngra i dzikiej smoczycy Vervady. Jej matka spłodziła wiele jaj, lecz Jeźdźcom oddała tylko ją. Obaj rodzice zginęli w upadku. W zawierusze wojennej jajo trafiło do Galbatorixa. Przez blisko sto lat próbował doprowadzić do jego wyklucia podsuwając kolejnych kandydatów, jednakże Saphira nie wybrała żadnego z nich. Ten stan trwał do czasu, gdy jeden z Vardenów Hefring wykradł jej jajo ze skarbca, korzystając z podziemnego tunelu odkrytego przez Jeoda i prowadzącego do cytadeli w Urû'baen. Z niewiadomych przyczyn owy człowiek zbiegł zarówno przed zleceniodawcami jak i pościgiem. Jajo przejął Morzan tylko po to by zostało mu ono odebrane przez Broma wraz z życiem.

Gdy Vardeni weszli w posiadanie jaja podpisali pakt z elfami głoszący by co roku przewozić je od nich do Du Weldenvarden, w nadziei, że znajdzie się ktoś godny miana Jeźdźca. Plan ten realizowany był przez 15 lat, do czasu gdy wchodząca w skład eskorty Arya została wraz z towarzyszami zaatakowana przez Durzę i służące mu urgale. Za pomocą magii przeniosła jajo w okolice Carvahall z nadzieją, że trafi do Broma, lecz dzięki ingerencji Eldunari trafiło ono do Eragona, który polował w Kośćcu.

Związanie się z Eragonem

Jajo znalazł w Kośćcu Eragon, myśląc że wszedł w posiadanie jedynie pięknego kamienia. Chciał go sprzedać, aby zdobyć pieniądze na wyżywienie dla rodziny. Jednak Sloan, miejscowy rzeźnik, odmówił wymiany tego wyjątkowego kamienia na mięso. Zrezygnowany Eragon próbował sprzedać je później handlarzowi błyskotkami, jednak i on nie przyjął oferty.

Kilka dni później Saphira wykluła się właśnie dla niego. Była noc i Eragona zbudziły piski dobiegające z

Saphira-1

kamienia. Ten zaś pękł, ukazując piękne smocze pisklę. Odkrywszy, iż jest ono głodne, dał jej trochę mięsa.

Gdy chłopak dotknął jej boku obdarzyła go gedwëy ignasią - znakiem przynależności do Jeźdźców. Początkowo porozumiewała się z chłopakiem za pomocą obrazów i odczuć. W miarę rozwoju swej osobowości uczyła się mowy ludzkiej.

Aby ukryć smoka przed wujem Garrowem i kuzynem Roranem, Eragon zbudował dla niego chatkę z gałęzi i liści i regularnie przynosił mu jedzenie. Jednak po jakimś czasie okazało się, iż potrafi sam polować.

Wtedy smok po raz pierwszy odezwał się do swojego Jeźdźca w myślach, wymawiając jedno słowo: Eragon.

Zdenerwowany sytuacją Eragon udał się do wiejskiego bajarza Broma, aby dowiedzieć się czegoś o smokach. Dowiedział się m.in. o tym, kiedy smoki rosną i do jakiej wielkości, co jedzą, kiedy zaczynają ziać ogniem. Brom opowiedział także chłopakowi o historii smoków. Na prośbę Eragona wymienia także znane mu imiona dawnych smoków - było wśród nich imię Saphira. Eragon podziękował i wrócił do swojego smoka. Jednak, kiedy żegnali się u progu, Brom zauważył przez ułamek sekundy jego znamię na ręku.

Eragon udał się do smoka i próbował nadać mu imię. Przez długi czas wymieniał imiona sławnych smoków z dawnych lat. W tym czasie zwierzę patrzyło na niego z rozbawieniem. W końcu Eragon zrozumiał swój błąd - pisklę było smoczycą, nie smokiem. Nadał więc jej imię wymienione jako ostatnie przez Broma - Saphira.

I przez wiele tygodni smoczyca rosła.

Pogoń za Ra'zacami

Kiedy król Galbatorix dowiedział się o wykluciu się smoka, wysłał Ra'zaców, aby odnaleźli zgubę. Potwory dotarły do Carvahall i tam dowiedziały się o miejscu zamieszkania Eragona. Dotarłszy na wieś i nie zastawszy tam chłopaka, zabiły jego wuja.

Wtedy Saphira zabrała Eragona z Carvahall, zmuszając go do ucieczki. On jednak upierał się, żeby zostawiła go na farmie. Kiedy okazało się, że wuj nie żyje, Eragon był zły na smoczycę. W końcu jednak wyruszyła ona wraz z Eragonem i bajarzem Bromem, aby pomścić śmierć wuja chłopaka.

Podczas pogoni smoczyca niejednokrotnie musiała ukrywać się przed oczami ludzi by uniknąć wykrycia. Gdy napadli na nich Ra'zacowie pozwoliła się skuć, by chronić Eragona.

Jeszcze przed śmiercią bajarza Broma opowiedział on Saphirze tajemnicę pochodzenia chłopaka, mianowicie fakt, że jest on jego synem. Saphira zachowała wypowiedź w formie wspomnienia, by przekazać je w odpowiednim czasie.

Po śmierci i pochowaniu Broma zamieniła jego grobowiec w diamentową kryptę. Wyjaśniła, że zrobiła to instynktownie, nie używając słów magii i że niekoniecznie podobny czyn może zrobić w dowolnym momencie.

Później, przy pomocy Murtagha, smoczyca uwolniła Eragona i Aryę z więzienia w Gil'eadzie. Musiała się mocno wysilić, aby zawieść całą trójkę na swoim grzbiecie z dala od miasta. Kiedy jej się to udało, rozbili obóz i opatrzyli rany smoczycy.

Vardeni i bitwa o Farthen Dûr

Z pomocą Murtagha wyruszyli w Góry Beorskie na poszukiwanie Vardenów. Po wyczerpującej podróży przez pustynię Hadaracką przybyli do Farthen Dûru, gdzie zostali powitani przez Ajihada - aktualnego przywódcę rebeliantów. Zaofiarował on im schronienie przed siłami Imperium. Po niedługim czasie wytchnienia na Farthen Dûr napadła armia urgali pod dowództwem Durzy.

Saphira dostała miejsce tymczasowego zamieszkania w smoczej twierdzy - komnacie powstałej nad ogromnym klejnotem, Isidar Mithrimem, wykutym przez krasnoludy. Zapytana przez Eragona, czy nie zadrapie klejnotu, odpowiedziała, iż nie jest to zwykły diament.

Do Vardenów doszły słuchy, iż szykuje się atak urgali na Farthen Dûr. Krasnoludy specjalnie dla smoczycy wykuły zbroję, która później służyła jej przez wiele następnych lat.

Podczas bitwy Saphira po raz pierwszy zionęła ogniem, przez co, w trakcie pojedynku Eragona z Cieniem, rozbiła wraz z Aryą Isidar Mithrim, w celu odwrócenia uwagi Durzy. Pozwoliło to Eragonowi go zabić, a Vardenom wygrać bitwę.

Krasnoludy jednak rozgniewały się na smoczycę za zbicie ich najcenniejszego skarbu.

Szkolenie w Ellesmérze

Po wielu zażaleniach na czyn smoczycy, zbicie Isidar Mithrimu, Saphira przyrzekła, iż, gdy tylko będzie mogła, scali Gwiaździsty Szafir. Ucieszone krasnoludy natychmiast przystąpiły do składania klejnotu. Później Saphira wraz z Eragonem wyruszyli do Du Weldenvarden na szkolenie Jeźdźca. Na miejscu poznała swych nauczycieli: Oromisa i Glaedra.

Złoty smok udzielał jej nauk latania, ucząc o prądach powietrznych, manewrach zarówno podczas walki, jak podczas łowów czy zwykłego lotu z Jeźdźcem. Uczy ją także długotrwałego ziania ogniem tak, aby mogła stapiać kamień do takiego stopnia, aby można było go kształtować.

Smoczyca przeżyła zauroczenie swym smoczym nauczycielem, ponieważ odkryła, iż oprócz niej żyje jeszcze inny smok, w dodatku samiec. Jednak próby zauroczenia swego nauczyciela zakończyła ostra wymiana zdań i walka między nimi na Skale Strzaskanych Jaj. Rany oboje odnieśli poważne, jednak Glaedr wybaczył swojej uczennicy ten występek.

Podczas Agaetí Blödhren dar Saphiry stanowił głaz ułożony w misterne fale, które po podpaleniu sprawiały wrażenie, jakby się poruszały.

Bitwa na Płonących Równinach

Eragon i Saphira musieli wrócić do Vardenów. Pożegnawszy się więc z nauczycielami, Saphira wyruszyła w podróż z puszczy wprost do Surdy.

Podczas bitwy na Płonących Równinach walczyła u boku swego Jeźdźca z siłami Imperium, a następnie z Murtaghiem i Cierniem.

Zemsta na Ra'zacach

W Brisingrze Saphira, Eragon i Roran udali się do Helgrindu w celu odbicia z rąk Ra'zacków Katriny. Smoczyca zabiła obie Lethrblaki. Pierwszą śmiertelnie raniła wewnątrz góry, zaś drugą pokonała nad jeziorem Leona. Sprzeciwiła się pozostaniu Eragona na Helgrindzie i chciała zabrać go z stamtąd siłą.

Saphira czekała na swojego Jeźdźca w obozowisku Vardenów. Po jego powrocie powtórnie stanęli do walki z Murtaghiem, tym razem wygranej.

Para została ponownie zmuszona do rozstania, gdy Nasuada nakazała Eragonowi samotnie wyprawić się do Tronjheimu na wybory króla krasnoludów. Saphira przybyła dopiero na koronację, po której scaliła Gwiaździsty Szafir, co obiecała krasnoludom wcześniej.

Kontynuacja szkolenia

Stamtąd już razem polecieli do Ellesméry, by tam dokończyć szkolenie. Oromis wyjawił im prawdę o źródle mocy Galbatorixa i ojcu Eragona, zaś Gleadr oddał im swoje Eldunari. Smoczyca podczas pobytu pomogła Rhunön wykuć nową klingę dla Eragona Brisingra. Nagleni przez czasu musieli opuścić miasto sosen i udać się do Feinster, gdzie wojska rebeliantów oblegały miasto. Równolegle do tej bitwy toczyły się walki o Gil'ead, w czasie których zginęli Glaedr i Oromis.

Oblężenie Belatony i Dras-Leony

W Dziedzictwie Saphira brała udział w zdobywaniu Belatony oraz Dras-Leony. Za pomocą swych szponów i potężnych łap pomagała Vardenom wznosić fortyfikacje obronne, kopać rowy, a podczas walki niszczyć machiny wrogów.

Jednak, kiedy nad murami miasta pojawił się Cierń Vardeni nie zdecydowali się na bezpośredni atak. Postanowili czekać na ewentualną ucieczkę czerwonego smoka.

W trakcie "oblężenia" Saphira straciła jedną łuskę na pysku i z tego powodu rozpaczała. Uważała, iż to pozbawia jej piękna i okropnie wygląda. Eragon jednak pocieszył ją i oderwał od trosk, zajmując się walkami.

Kiedy podczas jednej z walk Eragona z Aryą odezwał się Glaedr, smoczyca poprosiła go o rady dla swojego Jeźdźca, bo, jak powiedziała, nie chce go stracić. Zaproponowała mu także "ofiarowanie swoich skrzydeł", dzięki czemu Glaedr, pozbawiony ciała, mógł cieszyć się lataniem.

Kiedy Jeod odkrył ukryty tunel do Dras-Leony, a Eragon wyruszył na jego poszukiwania, Saphira wszczęła atak na Dras-Leonę. Podpaliła kilka budynków, wskutek czego Cierń rozpoczął pogoń za smoczycą. Odbyła się walka między dwoma smokami, w której dominowała Saphira. Za pomocą potężnych łap zniszczyła mnóstwo budynków, zasypując Ciernia gruzami i więżąc go. Później zionęła ogniem, żeby wyczerpać ich siły. Kiedy Eragon wydostał się przy bramie na powierzchnię, Saphira wzięła go na grzbiet i, już razem, podjęli walkę.

Kiedy Nasuada zostaje porwana, Eragon rozwiązuje tajemnicę skały Kuthian i jak najszybciej wyruszają na Vroengard.

Podróż na Vroengard

Saphira wraz z Eragonem i Glaedrem dociera do Vroengardu, do skały Kuthian. Żeby wejść do skały Kuthian, trzeba wypowiedzieć swe prawdziwe imię. Kiedy Jeździec i smoczyca odkrywają je - po dość długim namyśle - otwierają skałe. W środku znajdują wiele Eldunari w tym Umarotha, smoka Vraela. Smoki ukryły się w skale zanim jeszcze ich ciała zgładził Galbatorix. Oprócz Eldunari w środku są jeszcze jaja smoków w liczbie ponad stu w tym dwadzieścia sześć takich, które będą miały Jeźdźca (reszta będzie wolnymi smokami).

Ostateczna konfrontacja z Galbatorixem

Z Vroengardu spieszą do Uru'baenu. Po niedługim czasie od przybycia zaczyna się bitwa. Najpierw Eragon, Saphira, Arya i Elva przechodzą przez pułapki cytadeli Uru'baenu i docierają do kryjówki Galbatorixa. Król powstrzymuje ich Słowem - imieniem pradawnej mowy i każe Eragonowi walczyć z Murtaghiem, żeby się przekonać, który jest lepszy. Eragon wygrywa pojedynek.

Niespodziewanie Murtagh i jego smok Cierń zwracają się przeciwko królowi. Cierń i Saphira atakują wściekle wielkiego, czarnego smoka Shruikana. Eragon tymczasem wraz z pomocą Eldunari rzuca na Galbatorixa zaklęcie, które miało uświadomić mu ile zła zrobił. Murtagh tymczasem uwalnia Nasuadę. W końcu król pod ciśnieniem zaklęcia eksploduje, a Shruikana zabija Arya włócznią Orchideą.

Zaprowadzanie porządków po wojnie

Kiedy Galbatorix jest pokonany, Murtagh wycofuje się w odosobnione miejsce Alagaesi , elfy zbierają z cytadeli skarby, a Eragon i Saphira dyskutują o nowym królu Imperium. Została nim Nasuada, a lenne hołdy złożyła jej powiększona Surda oraz, autonomiczne od Królestwa miasto Teirm.

Eragon i Saphira wspólnie z Eldunari powiększają zaklęcie łączące elfy i ludzi ze smokami o krasnoludy i urgale. Obie rasy dostają po jednym jaju smoczym.

W końcu Saphira i Eragon podejmują decyzję o opuszczeniu Alagaesii, w poszukiwaniu nowej siedziby dla Smoczych Jeźdźców, gdzie będą wychowywać przyszłych Jeźdźców i ich smoki.

Odbudowa zakonu Jeźdźców

Cytaty

Żaden powietrzny łowca nie powinien skończyć jako ofiara. Lepiej zginąć w locie, niż umrzeć na ziemi.
Naszym przeznaczeniem jest próbowanie niemożliwego, dokonywanie wielkich czynów, nie zważając na strach.
Żyj teraźniejszością. Pamiętaj o przeszłości. I nie martw się przyszłością, ponieważ nie istnieje, jest tylko teraźniejszość.

Galeria

Z książek

Z filmu

Advertisement