Rhunön – wybitna elfia kowalka, która jako jedyna trudziła się tworzeniem mieczy Smoczych Jeźdźców.
Biografia[]
Przeszłość[]
Rhunön jest najznakomitszą elficką kowalką. Urodziła się przed powstaniem Jeźdźców. Nauczyła się swojego fachu bezpośrednio od krasnoludzkiego mistrza kowalstwa Fûtharka z klanu Dûrgrimst Ingeitum. Kiedy smoki i elfy zawarły rozejm po Du Fyrn Skulblaka i ustanowiły Smoczych Jeźdźców, to właśnie Rhunön była odpowiedzialna za uzbrojenie nowych obrońców pokoju. Zwykła broń jednak nie wystarczała. Rozwiązaniem okazała się nowa meteorytowa ruda, zwana jasnostalą, którą odkryła podczas wędrówki po Du Weldenvarden. Ten wyjątkowy metal, wykuty w odpowiedni sposób i nasycony magią, dawał bezcenne narzędzia wojenne:
Kiedy Galbatorix doszedł do władzy, Rhunön odebrała jego zdradę osobiście. Widziała zniszczenia dokonane przez broń, którą stworzyła, i poprzysięgła, że nigdy więcej nie wykuje miecza dla Jeźdźca. Nic nie mogło odwieść jej od przysięgi, nawet desperackie błagania Broma o kolejny miecz, którego potrzebował nie tylko po to, by zastąpić ten utracony w bitwie o Doru Araebę (Undbitra), ale i by pokonać Zaprzysiężonych, przez których poległa jego smoczyca; wpadł w taką furię, że Oromis musiał go osobiście ogłuszyć.
Za panowania Galbatorixa[]
Kolejne sto lat spędziła więc na tworzeniu wspaniałych zbroi i broni, woląc wykorzystywać swoje umiejętności z niewielką lub żadną pomocą magii. Dla niej, obdarzonej nieśmiertelnością, proces tworzenia był o wiele ważniejszy niż efekt końcowy. Licząca ponad 2500 lat kowalka nabrała osobliwego charakteru, odróżniającego ją od innych elfów. Wolała spędzać czas samotnie, niż marnować godziny na subtelności i zawoalowane maniery elfiego społeczeństwa.
Pobyt Eragona wśród elfów[]
Kowalka nie opuszczała domu przez trzy lata, do czasu, aż Eragon spotkał ją po raz pierwszy. Rhunön czuła, że wieki partnerstwa ze smokami zmieniły jej rasę na lepsze, ale miały też mniej pożądany skutek uboczny.
| ❞ | Nie cierpię tego, jak zmieniła się nasza rasa. Są teraz zbyt uprzejmi, zbyt wyrafinowani, zbyt wyniośli. Ha! Pamiętam, że kiedyś elfy śmiały się i walczyły jak normalne istoty. Teraz tak bardzo zamknęły się w sobie, że niektóre zdradzają nie więcej uczuć niż marmurowe posągi. | ❞ |
— Rhunön[1] | ||
Arya zadbała o to, by Rhunön uczestniczyła w Agaetí Blödhren. Tam kowalka wdała się w rozmowę z Orikiem (po krasnoludzkiemu) i zaproponowała mu wizytę w jej kuźni, aby obejrzeć jej projekty i omówić obróbkę metalu. Zaproszenie to z radością przyjął. On i pozostali uczestnicy mogli zobaczyć jej wkład w uroczystość: tarczę, której nie dało się złamać, rękawice z nici stalowych, chroniące przed stopionym metalem, oraz metalową rzeźbę strzyżyka w locie (wyrzeźbioną z bloku metalu), pomalowaną tak kunsztownie, że wyglądała na żywą.
Ominięcie przysięgi[]
W końcu nadszedł czas, gdy Eragon potrzebował prawdziwego miecza Jeźdźca, aby mieć jakiekolwiek szanse na pokonanie Galbatorixa. Poprosił Rhunön, aby rozważyła złamanie przysięgi i pomoc. Wymyśliła sposób na obejście obietnicy, lecz podkreśliła, że to i tak bezcelowe, ponieważ nie dysponuje już jasnostalą niezbędną do wyrobu miecza; ruda stała się bardzo rzadka przez stulecia – odnalezienie ostatniego kawałka z którego wykuła siedem mieczy (w tym Undbitra i Zar'roca), zajęło jej dwadzieścia cztery lata. Od upadku Jeźdźców Rhunön nie zadała sobie trudu, by szukać dalej, dopóki Oromis nie porozmawiał z nią o Eragonie. Jej poszukiwania jednak niczego nie ujawniły.
Eragon w końcu znalazł rudę, korzystając ze wskazówek Solembuma i zdobywając ją spod korzeni drzewa Menoa. Kiedy przyniósł go Rhunön, obiecała miecz, jakiego nigdy wcześniej nie widziano. Z powodu pilnej potrzeby powrotu Eragona i Saphiry do Vardenów, Rhunön użyła magii, by przyspieszyć proces jego wykucia do jednej nocy, co normalnie zajęłoby tygodnie.
Aby obejść swoje przysięgi, Rhunön poprowadziła Eragona przez proces kucia, manipulując jego ciałem za pomocą umysłu. Kowalka wierzyła, że pośrednictwo nie jest tym samym, co użycie własnych rąk, dzięki czemu zdołała obejść przysięgę złożoną w pradawnej mowie. Świadkami ich pracy byli Saphira, Maud, Alanna i Dusan. Smoczyca od czasu do czasu poddawała swój ogień, aby rozgrzać metal. Rhunön ostatecznie odesłała Eragona na odpoczynek, gdy ostrze było gotowe; mogła dokończyć miecz bez naruszania swojej przysięgi.
Stworzony przez nią miecz był wyjątkowy. Pozostało tylko nadać mu imię. Eragon wybrał „Brisingr”, i okazało się, że ostrze buchało płomieniami za każdym razem, gdy wypowiadał jego imię. Rhunön teoretyzowała, że przyczyną tej zdolności mogło być osobiste zaangażowanie Eragona w proces tworzenia miecza, lub też fakt, że "Brisingr" jest prawdziwym imieniem miecza (jednak Oromis dementował tę teorię, twierdząc, że prawdziwe imię klingi byłoby bardziej złożone).
Kiedy jakiś czas później, już po pokonaniu Galbatorixa, Arya została Jeźdźcem, Rhunön niechętnie przerobiła Támerleina, aby dopasować go do techniki walki Aryi.
Wygląd[]
Rhunön według oficjalnej kolorowanki
Ma wodniste oczy, a jej twarz pokryta jest delikatną siateczką zmarszczek, podobnych do napiętych drutów, tkwiących tuż pod skórą. Mieszka w swojej kuźni w Ellesmérze.
Charakter[]
Jest znana jest ze swojej opryskliwości, niecierpliwości i niechęci do wszystkiego i każdego, kto przeszkadza jej w pracy. Inne elfy tolerują jednak jej ekscentryczność z powodu niewiarygodnych umiejętności i osiągnięć.
Ciekawostki[]
- Rhunön zna język krasnoludów.
- Rhunön jest jedną z niewielu żyjących istot, które były świadkami zarówno powstania Smoczych Jeźdźów, złotej ery ich panowania, ich upadku, jak i nastania ich nowej ery.