Religia krasnoludów

Religia krasnoludów – system wierzeń narodu krasnoludów zamieszkujących Alagaësii. Jest to politeistyczna religia koncentrująca się wokół grupy bogów, z których każdy, według wierzeń, odpowiada za stworzenie określonej rasy.

Religia krasnoludów jest utrzymywana w ścisłej tajemnicy przed przedstawicielami innych ras. Jedynym wyjątkiem był Eragon, i to dopiero po tym, jak został honorowym członkiem Dûrgrimst Ingeitum.

Historia

Według opowieści krasnoludów, bogowie i boginie przez tysiąclecia toczyli wojnę z olbrzymami. Konflikt ten zakończył się wraz ze zwycięstwem bogów. Wkrótce potem te same bóstwa popadły w spór o to, czy Alagaësia powinna stać się domem dla nowych gatunków.

Jeden z nich, Helzvog, ostatecznie ukształtował z kamienia krasnoludy, a pozostałe bóstwa, choć początkowo wyrazili swoje niezadowolenie, postanowiły podążyć jego śladem i stworzyć swoją rasę, z których każda różniła się od pozostałych. W ten sposób powstały główne rasy, które po dziś dzień zamieszkują kontynent Alagaësia. Ta epoka stworzenia jest znana jako początek czasu, zaś samo stworzenie stanowi punkt odniesienia dla liczenia lat.

Wierzenia

Bogowie

• Gûntera: król bogów, wojownikiem i uczonym. Krasnoludy palą ofiary, aby zapewnić mu dobrą wolę, podczas przesileń, przed zasiewem oraz z okazji śmierci i narodzin. Ukształtował świat kośćmi olbrzyma. Wszystkie królestwa należą do niego. Jego towarzyszką jest Kílf, bogini rzek i mórz.
• Kílf: bogini rzek i mórz. Za towarzysza wzięła Gûnterę, króla bogów. Jest jedyną boginią, która nie stworzyła żadnej rasy.
• Urûr i Morgothal: pierwszy z nich to bóg powietrza i nieba, zaś jego brat jest bogiem ognia. Ci dwaj bracia kochali się tak bardzo, że nie mogli bez siebie żyć. Mówi się, że są odpowiedzialni za stworzenie smoków.
• Sindri: bogini ziemi. Ukształtowała glebę, aby stworzyć ludzi.
• Helzvog: stwórca krasnoludów, tchnął w nich życie po wyrzeźbieniu ich w kamieniu.

Śmierć i miejsce spoczynku

Wierzenia krasnoludów obejmują ideę życia po śmierci. Po śmierci krasnoluda, zgodnie z wierzeniami musi on zostać pochowany w kamieniu, ponieważ z niego został ukształtowany i aby jego dusza zaznała spokoju, cykl musi zostać zamknięty. Spoczynek ciała w gorszym żywiole przynosi hańbę rodzinie lub klanom.

Jeśli krasnolud zostanie pochowany zgodnie ze zwyczajem, zyska prawo wstępu do dworu Morgothala, gdzie zasiada do wieczerzy wraz z innymi zmarłymi. Zaszczyt ten nie przysługuje krasnoludom, które popełnią samobójstwo, gdyż jest ono uważane za próbę wproszenia się do domu bogów.

Kult kamienia

Krasnoludy twierdziły również, że kamień jest żywym organizmem, używając przykładu koralowca – w rzeczywistości organizmu kolonialnego – jako dowodu na to, że kamień jest żywy i może rosnąć. Podczas gdy inne rodzaje skał wydawały się obojętne na magiczną inspekcję, krasnoludzkim kapłanom wierzono, że potrafią wykryć życie w skałach śródlądowych.

Udział Gûntery w koronacji króla

Podczas koronacji króla krasnoludów, prowadzący ceremonię wygłasza formułę w pradawnej mowie, przyzywającą Gûnterę. Zgromadzonym ukazuje się widmowa postać Gûntery, choć nie wiadomo, czy jest to prawdziwe uosobienie boga, czy magiczne złudzenie. Gûntera zadaje królowi-elektowi trzy pytania, a gdy uzna go za godnego tytułu władcy, osobiście umieszcza na jego głowie złoty hełm. Jeśli król nie otrzyma błogosławieństwa boga podczas koronacji i zdecyduje się zachować tytuł, zostaje on uznany za heretyka.

Świątynie

Przez wieki krasnoludy budowały ogromne świątynie i budowle ku czci swoich bóstw, którym oddawały cześć. Najsłynniejsza z nich, Celbedeil, znajduje się w mieście Tarnag, będącym również domem klanu Dûrgrimst Quan.