Koronacja króla krasnoludów

Koronacja Orika, 43. władcy krasnoludów

Koronacja króla krasnoludów − uroczysta intronizacja nowo wybranego władcy narodu krasnoludów. Koronacja odbywa się w sercu Tronjheimu, krasnoludzkiej stolicy, i na ile pozwalają na to możliwości, uczestniczy w nich cały naród.

Opis

Wybór króla

Tradycyjnie krasnoludzki król dzierży swój tytuł aż do śmierci. Po jego odejściu, zadanie wyboru nowego władcy spoczywa na radzie klanów, w której zasiadają grimstborithowie (przywódcy) poszczególnych trzynastu klanów. Nie ma określonych ram czasowych, w których ma nastąpić wybór nowego władcy. Rada gromadzi się wielokrotnie i może omawiać także inne sprawy związane z funkcjonowaniem kraju, a obrady mogą ciągnąć się miesiącami. Odnośnie samych wyborów, wpierw rada głosuje, czy jest gotowa na wybór nowego króla, i musi paść co najmniej dziewięć głosów za. Następnie głosują na wybranych kandydatów. Pula kandydatów ogranicza się do trzynastu przywódców klanów. Jeśli podczas głosowania padną co najmniej trzy kandydatury, wówczas kandydat, który otrzymał najniższą liczbę głosów, zostaje wykluczony w dalszego toku wyborów, a głosowanie jest powtarzane, dopóki spośród dwóch kandydatów jeden nie uzyska bezwzględnej przewagi głosów. Gdy to się stanie, wybrany krasnolud oficjalnie zostaje już królem. Heroldowie otrzymują rozkaz powiadomienia magów zbrojnych w widzące zwierciadła, a w Tronjheimie czterokrotnie rozbrzmiewają Bębny Dervy, których dźwięk niesie się na cały Farthen Dûr.

Najsilniejszymi wpływami spośród wszystkich grimstborithów cieszy się przywódca duchowego klanu Dûrgrimst Quan. Historia dowodzi, że poparty przez niego kandydat zazwyczaj wygrywa w wyborach, choć zdarzały się od tego wyjątki, do których zalicza się m.in. Orik.

Przebieg koronacji

Wybrany przez radę król od razu obejmuje urząd, choć właściwa koronacja zazwyczaj odbywa się co najmniej trzy miesiące później, aby dać szansę krasnoludom z najdalszych zakątków kraju na przybycie na uroczystości. Jednak decyzja odnośnie terminu koronacji spoczywa na nowym władcy i może ona odbyć się nawet następnego dnia po głosowaniu, jak uczynił to Orik.

Koronacja odbywa się w centralnej sali Tronjheimu, krasnoludzkiej stolicy wznoszącej się wewnątrz Farthen Dûru. W jej sercu ustawia się granitowy tron, specjalnie na tę okazję wyniesiony z sali tronowej pod Tronjheimem. Król ma nadejść ku centralnej sali wschodnim korytarzem Tronjheimu, ponieważ z tego kierunku wschodzi słońce, co symbolizuje początek nowej ery. W dwuszeregach wzdłuż tego korytarza, jak również w dwóch grupach przed tronem, stoją tysiące krasnoludzkich wojowników, z których wielu dzierży włócznie zakończone proporcami ozdobionymi osobliwymi znakami. Z kolei w centralnej sali w kręgu zasiadają wodzowie klanów, przywódcy cechów i inni notable.

Wpierw brzmią Bębny Dervy, zwiastujące rozpoczęcie intronizacji i wzywające krasnoludy z Tronjheimu. Brzmią one przez pół godziny, w tym czasie król wędruje wschodnim korytarzem ku swojemu tronowi. Jest on odziany w uroczystą szatę oraz dzierży Volund, tradycyjny młot krasnoludzkiego władcy. Za królem maszeruje dwanaścioro krasnoludzkich dzieci, sześciu chłopców i sześć dziewczynek, z których każde niesie lśniącą sześciocalową kulę, wyrzeźbioną z innego kamienia. Kiedy król dotrze do tronu, komnata ciemnieje, a na zgromadzonych spadają (prawdopodobnie wywołane magicznie) płatki róż.

Król klęka przed tronem, a przewodnictwo ceremonii przejmuje grimstborith Dûrgrimst Quan z laską, którą uderza w kamienną podłogę i zaczyna przemawiać. Wpierw mówi po krasnoludzku, a potem w pradawnej mowie przyzywa boga Gûnterę, aby pobłogosławił nowego władcę. Nie jest to typowe zaklęcie:

❞

Wówczas pojął, że Gannel rzuca zaklęcie, choć nie przypominało ono żadnego mu znanego. Miast kierować je na jakiś przedmiot bądź element otaczającego świata, kapłan mówił w języku tajemnicy i mocy: „Gûntero, stwórco nieba i ziemi, i bezkresnego morza, usłysz wołanie swego wiernego sługi! Dziękujemy ci za twoją hojność. Nasza rasa rozkwita. Tego i każdego roku poświęcamy ci nasze najlepsze barany, a także flasze korzennego miodu i część zbiorów owoców, warzyw i ziarna. Twoje świątynie są najbogatsze w kraju, nikt nie może równać się z twoją wspaniałością. O, potężny Gûntero, królu bogów, wysłuchaj mej prośby i spełnij ją: nadszedł czas, byśmy mianowali śmiertelnego władcę, kierującego ziemskimi sprawami. Czy zechcesz udzielić swego błogosławieństwa Orikowi, synowi Thrifka, i ukoronować go zgodnie z tradycją jego poprzedników?"

❞

Zgromadzonym ukazuje się widmowa projekcja Gûntery, lecz nie wiadomo, czy jest to rzeczywiste uosobienie boga, czy jedynie coś w rodzaju magicznej iluzji. Gûntera zwraca się do króla, zadając mu trzy pytania, a jeśli uzna kandydata za godnego, osobiście umieszcza na jego głowie złoty hełm. Jeśli król nie otrzyma błogosławieństwa boga podczas koronacji, a mimo to zdecyduje się zachować tytuł, zostaje on uznany za heretyka. Z chwilą otrzymania hełmu król zostaje oficjalnie koronowany. Wpierw przywódcy poszczególnych klanów po kolei składają mu hołd i przysięgę wierności, po czym zgromadzeni skandują imię nowego władcy. Po tym następuje długa procesja wręczania darów.

Ucztowanie

Jeszcze tego samego wieczora krasnoludy oddają się celebracji. Krasnoludy nieczęsto koronują nowego władcę, więc kiedy to robią, zwyczaj każe uczcić to wydarzenie tygodniami zabaw i pieśni, zawodów, prób umysłu, siły i zdolności, umiejętności kowalskich, rzeźbiarskich i innych form sztuki.

Historia

Eragon Cieniobójca miał okazję uczestniczyć zarówno w posiedzeniach rady, jak i w późniejszej koronacji Orika, swojego przybranego brata Dûrgrimst Ingeitum. Ceremonia odbyła się tak, jak opisano powyżej, przy czym pod pewnymi względami była wyjątkowa. Przez wzgląd na toczącą się Wojnę Jeźdźców, tuż po zwycięstwie w wyborach Orik zdecydował o przeprowadzeniu koronacji już następnego dnia po głosowaniu, zamiast po co najmniej trzech miesiącach, jak zazwyczaj to czyniono. Po drugie, uroczystą koronację zwieńczyło scalenie przez Saphirę klejnotu Isidar Mithrim, który roztrzaskała wraz z Aryą podczas bitwy o Farthen Dûr i który krasnoludy pod przewodnictwem Skega złożyły w pierwotny kształt. Po trzecie, Orik nie pozwolił na długotrwałe świętowanie, bowiem zarządził wymarsz wojsk krasnoludów na wsparcie Vardenów już kilka dni po koronacji.