Cierń

Ten artykuł to tylko stub i wymaga rozbudowy bądź uporządkowania.

Cierń lub Thorn^[1] (ang. Thorn) – czerwonołuski smok Murtagha, który wykluł się dla niego w niewoli u Galbatorixa. Niedługo po wykluciu się Ciernia król zmusił zarówno jego, jak i Murtagha, do złożenia mu przysiąg wierności w pradawnej mowie oraz poznał ich prawdziwe imiona. Nauczycielem szkolącym Ciernia do walki był Shruikan.

Po raz pierwszy ukazał się Vardenom, w tym Eragonowi i Saphirze, podczas bitwy na Płonących Równinach. Podczas Wojny Jeźdźców doszło w sumie do trzech starć Murtagha i Ciernia z Eragonem i Saphirą, a podczas ostatecznej konfrontacji w Urû'baenie para zdołała uwolnić się spod przysiąg wierności i zwrócić się przeciwko królowi i swojemu oprawcy.

Po pokonaniu Galbatorixa Murtagh i Cierń udali się na dobrowolne wygnanie, aby zrehabilitować się po doznanych traumach oraz unikać mieszkańców Alagaësii, którzy powszechnie uważają ich za nieprzyjaciół. Na chwilę obecną przebywają w Ilirei, gdzie azylu udzieliła im Nasuada.

Biografia[]

Geneza[]

Cierń był jednym z trzech smoczych jaj, które Galbatorix przejął podczas Upadku. Ukryty był wraz z jajem Saphiry i Fírnena w skarbcu Urû'baenu przez ponad sto lat. Przez cały ten czas Galbatorix dążył do wyklucia jaj, lecz bezskutecznie.

Po bitwie o Farthen Dûr, Murtagh został schwytany przez Bliźniaków, którzy następnie przekazali go Galbatorixowi. Mężczyzna trafił do niewoli u króla. Właśnie wtedy Cierń wykluł się dla niego i obdarzył Jeźdźca gedwëy ignasią na jego lewej dłoni. Stało się to w zamkniętej celi, pod czujnym okiem króla.

Młodość[]

Galbatorix od pierwszych dni kontrolował i terroryzował pisklę. Wykorzystał więź powstałą między Murtaghiem i Cierniem i posłużył się smokiem, by wymusić przysięgę wierności na synu Morzana. Torturował go, aby złamać Jeźdźca, niemogącego znieść cierpienia swojego podopiecznego; groził, że żywcem wyrwie Cierniowi wszystkie łuski^[2]. Murtagh wkrótce uległ, a Galbatorix poznał prawdziwe imiona obojga i rzucił zaklęcie mające informować go o wszelkich zmianach ich prawdziwej tożsamości.

Młody Cierń niemal od pierwszych dni był przetrzymywany w ciasnym kamiennym pomieszczeniu, unieruchomiony metalowymi okowami. Choć z początku jego niewielkie rozmiary nie sprawiały kłopotu, w miarę dorastania, przyspieszonego magicznie przez Galbatorixa, cela szybko stała się zbyt ciasna dla Ciernia, w którym zaczęła wykształcać się klaustrofobia. Ataki paniki były częste u młodego smoka, który za karę za czyniony hałas był oblewany pomyjami bądź dźgany włóczniami. Murtagh cierpiał razem ze smokiem, pragnąc w jakiś sposób mu pomóc, lecz para przez znaczną część czasu była od siebie odseparowana, czego dopilnował król^[3].

Co więcej, Galbatorix od pierwszych dni życia Ciernia zmuszał go do brutalnej walki o żywność. Ilekroć Cierń chciał się posilić, król wysyłał go na arenę i wypuszczał przeciwko niemu kilka wilków, przeciwko którym smoczę było zmuszone walczyć ku uciesze gapiów. Początkowo bezradny, Cierń wołał mentalnie o pomoc do Murtagha, który udzielał mu porad. Smok szybko nauczył się walczyć, stając się na arenie bezwzględną maszyną do zabijania. Murtagh uważał to jedną z największych krzywd wyrządzonych pisklęciu i rozpaczliwie odgrażał się Galbatorixowi, że go zabije^[2].

Cierń i Murtagh odbywali szkolenie pod okiem Galbatorixa i Shruikana, choć ich nauki miały niewiele wspólnego z tradycyjnym szkoleniem Smoczego Jeźdźca. Król przekazywał im tajemne, zakazane bądź czarnomagiczne tajemnice, takie jak istnienie Eldunarí (o którym informuje się dopiero dojrzałe pary Jeździec-smok), a także powierzył im kilka do ich dyspozycji podczas walki. Co więcej, Galbatorix za pomocą magii przyśpieszył wzrost Ciernia, by ten mógł jak najszybciej i z powodzeniem stawić czoła Saphirze.

Wojna Jeźdźców[]

Bitwa na Płonących Równinach[]

Podczas bitwy na Płonących Równinach Cierń i Murtagh walczyli po stronie Imperium, mając do dyspozycji siłę Eldunarí powierzonych im przez Galbatorixa. Otrzymali rozkazy, by oszczędzać siły i nie włączać się do walki; dopiero na dany znak ujawnili się Vardenom. Wówczas Murtagh grotem energii zabił króla krasnoludów, Hrothgara.

Niedługo później naprzeciw Ciernia i Murtagha stanęli nieświadomi jeszcze tożsamości Jeźdźca Eragon i Saphira. Po wyczerpującym starciu w powietrzu Jeźdźcy przeszli do pojedynku na ziemi, który zakończył się zwycięstwem Murtagha. Zamiast jednak pojmać Eragona i Saphirę, wraz z Cierniem pozwolili im odejść, po czym odlecieli z powrotem do Urû'baenu, korzystając z luki w złożonych przysięgach pozwalającej na niejednoznaczną jej interpretację.^[4]

Gdy Murtagh i Cierń wrócili do stolicy z pustymi rękami, Galbatorix wściekł się. Zabił pięcioro ze swych sług, a następnie torturował Ciernia i jego Jeźdźca. Zmusił ich do złożenia nowych przysiąg, uniemożliwiających okazanie litości Eragonowi lub Saphirze w przyszłości. Wydobył także z ich umysłów informacje o elfich zdolnościach Eragona. Wzmocnił magią szybkość i refleks Murtagha oraz siłę Ciernia.

Polowanie na Eragona[]

Walka saphira cierń broken binding — Starcie nad rzeką Jiet

Podczas swej podróży przez Imperium Eragon był poszukiwany przez Murtagha i Ciernia. Z podsłuchanej rozmowy żołnierzy dowiedział się o niesubordynacji Murtagha.

Niedługo po tym, jak Eragon powrócił do obozu Vardenów, Murtagh i Cierń zaatakowali ich ponownie. W walce tej czerwonołuski smok i jego Jeździec ponownie korzystali z siły Eldunarí, podczas gdy Eragon wspierany był przez Aryę i grupę dwunastu elfich magów. Starcie zakończyło się zwycięstwem Eragona i Saphiry.

Bitwa o Gil'ead[]

Podczas walk o Gil'ead doszło do pojedynku powietrznego między Murtaghiem i Cierniem a Oromisem i Glaedrem. Podczas starcia Galbatorix przemówił poprzez Murtagha, próbując przeciągnąć walczących na swą stronę. Starcie prawdopodobnie zakończyłoby się zwycięstwem elfa i jego smoka, gdyby nie fakt, że Oromis dostał ataku paraliżu i wypuścił Naeglinga. Murtagh wykorzystał to i zabił sędziwego Jeźdźca, a chwilę później Cierń ugryzł Glaedra w podstawę czaszki, zabijając wielkiego złotego smoka na miejscu.^[5]

Dras-Leona[]

Przez długi czas Cierń i Murtagh pozostawali ukryci przed Vardenami. Przekonani o swojej sile i o tym, że nie można ich pokonać, buntownicy przypuścili szturm na Dras-Leonę, zrezygnowali jednak z oblężenia, gdy zza murów wyłonił się Cierń z Murtaghiem na grzbiecie. Przez wiele kolejnych dni Cierń pilnował bram miasta, wylegując się na murach.

Gdy Eragon z grupą towarzyszy usiłowali dostać się do miasta przez podziemne korytarze, Saphira zaatakowała miasto, zaskakując Ciernia. Czerwony smok ruszył w pościg za smoczycą, jednak został zasypany gruzami zniszczonych przez Saphirę budynków i uwięziony w ruinach katedry. Po dłuższym czasie udało mu się wydostać i podjął walkę ze smoczycą. Ostatecznie jednak miasto zostało zdobyte przez Vardenów, a Murtagh i Cierń ponownie zostali zmuszeni do odwrotu.

Następnej nocy Cierń przyleciał do obozu Vardenów w nocy, zaskakując wojsko, i korzystając z zamieszania oraz nieprzytogowania żołnierzy porwał Nasuadę i zabrał ją do Urû'baenu.

Starcie z Galbatorixem[]

480830517 18253626436302636 568440363040109953 n — Ostateczne starcie przeciwko Galbatorixowi

Gdy Vardeni dotarli do stolicy Imperium i Eragon wraz z towarzyszami odnaleźli kryjówkę Galbatorixa, król wezwał przed swe oblicze Murtagha i Ciernia i zmusił Jeźdźca do pojedynku na miecze przeciw Eragonowi. Po jego zakończeniu obaj Jeźdźcy w cichym porozumieniu postanowili zaatakować króla. Gdy Galbatorix zmagał się z zaklęciem rzuconym przez Eragona, Cierń wykorzystał sposobność i rzucił się na Shruikana, raniąc go i odgryzając części ciała.

Życie po wojnie[]

Wygnanie[]

Po śmierci Galbatorixa Cierń, podobnie jak Murtagh, czuł się zagubiony i dręczony wyrzutami sumienia. Podczas rozmowy z Eragonem i Saphirą przekazali im Eldunari zniewolone przez króla, zaś Eragon zdradził tajemnicę tych znalezionych na Vroengardzie. Przed odlotem Cierń przysunął łeb do czoła Eragona, błogosławiąc go. Zwrócił się także do Glaedra (nazywając go Ebrithilem) z prośbą o wybaczenie. Następnie wraz z Murtaghiem odlecieli na północ, by przez jakiś czas żyć w izolacji i zaleczyć rany na umyśle zadane przez wojnę.^[6]

Przez kolejny rok Cierń i Murtagh byli widywani tu i tam, lecz nie było doniesień o ich konkretnych dokonaniach.

Walka z kultystami[]

Nieco ponad rok po śmierci Galbatorixa Murtagh dowiedział się o istnieniu tajemniczego, potencjalnie niebezpiecznego dla królestwa Nasuady kultu Du Eld Draumar, i postanowił go zbadać. Cierń oczekiwał z dala od miast odwiedzanych przez Jeźdźca, Ceunon i Gil'eadu, gdy ten spotykał się z różnymi osobami, zasięgając języków. Otrzymawszy złożone zadanie od kotołaczki Carabel, Cierń pomógł Murtaghowi namierzyć i upolować ogromną rybę Mułmił, zamieszkującą jezioro Isenstar i terroryzującą mieszkańców Gil'eadu. Gdy Murtagh został wciągnięty przez rybę pod wodę, Cień zanurkował, by go uratować.

Niedługo później Cierń pomógł Murtaghowi uciec z Gil'eadu. Jeździec dostał się do straży miejskiej, aby dostać się do znajdujących się pod ich kontrolą katakumb, gdzie miała być przetrzymywana młoda kotołaczka Sylna. Mężczyzna znalazł ją i uwolnił, dostarczył Carabel, lecz po rozmowie ze starszą kotołaczką byl zmuszony uciec z miasta, ścigany przez straż kapitana Wrena. Przemierzającego przez miasto Murtagha dostrzegł Lyreth, który zaprowadził go do swojego dworu, deklarując pomoc, lecz w rzeczywistości chcąc nakłonić do zamachu stanu przeciwko Nasuadzie. Usłyszawszy odmowę, Lyreth uwięził Murtagha w plątnicy. Cierń, wyczuwszy kłopoty Jeźdźca, nadleciał nad Gil'ead i zniszczył posiadłość, uwalniając Murtagha, lecz w trakcie misji ratunkowej dostał potężnego ataku paniki, w wyniku czego podpalił dużą część miasta, zanim odleciał daleko na północny wschód. Kiedy w końcu wylądował, odezwały się w nim silne wyrzuty sumienia za dokonane zniszczenia.

Niniejsza sekcja wymaga uzupełnienia brakujących treści.

Charakterystyka[]

Wygląd[]

Smok ma szkarłatne łuski, skrzydła koloru wina i oczy cynobrowej barwy. Jego szpony i szpikulce porastające grzbiet są śnieżnobiałe. Sylwetka smoka jest dość muskularna jak na jego wiek. Jeszcze przed osiągnięciem wieku dojrzałego potrafił ziać ogniem, za sprawą magii Galbatorixa. Dzięki swej stosunkowo małej wielkości jest szybki i zwrotny, co daje mu przewagę w walce.

Charakter[]

Cierń jest zdeterminowanym, dumnym młodym smokiem, naznaczonym terrorem, w którym żył od wyklucia. Nie służył Galbatorixowi z własnej woli, lecz został do tego zmuszony krótko po wykluciu. Galbatorix torturował obu, by wymusić posłuszeństwo tego drugiego, co trwale skrzywdziło zarówno Murtagha, jak i Ciernia. Smok dorastał we wściekłości, smutku i strachu, lecz mimo to wraz z Murtaghiem zdołali zachować pewne zasady moralne. Nie chcąc wypełniać wszystkich rozkazów Galbatorixa, wspólnie poszukiwali luk, które pozwalały im je omijać. Żyjąc już poza jarzmem króla, Cierń prezentuje się jako silny i bezwzględny smok, choć często odzywają się w nim konsekwencje przebytej traumy: ulega silnym atakom paniki, smutku bądź wyrzutów sumienia, do tego stopnia, że Murtagh musi go uspokajać i pocieszać. W takich chwilach Jeździec widzi w nim maleńkie, bezbronne, nieskalane stworzenie, które wydostało się z czerwonego jaja.

Cierń jest bardzo silnie związany ze swoim Jeźdźcem i nieustająco troszczy się o niego oraz dba o jego bezpieczeństwo. Ufa mu bezgranicznie i zgadza się z jego decyzjami, niezależnie od tego, czy je popiera, czy nie. Niezależnie od tego, czy przebywają razem, czy są rozdzieleni, zawsze pozostają złączeni umysłami i czujni na potencjalne niebezpieczeństwa grożące drugiemu. Jak to zwykle bywa wśród tego typu par, prawdziwe imię Ciernia jest silnie związane z imieniem Murtagha, dlatego gdy Jeździec pod wpływem uczucia do Nasuady odmienił się dostatecznie, by uwolnić się spod przysiąg złożonych Galbatorixowi, to samo stało się z Cierniem. Dzięki temu, podczas ostatecznego starcia z królem, zdołali mu się sprzeciwić i pomóc Eragonowi, Saphirze i ich towarzyszom pokonać Galbatorixa. Cierń osobiście rzucił się na Shruikana, by go zranić.

Po zakończeniu wojny obaj z Murtaghiem udali się na dobrowolne wygnanie, zbyt zagubieni, by przebywać wśród Vardenów, a ponadto dręczeni wyrzutami sumienia z powodu wszystkiego, czego dokonali w służbie króla. Byli zgodni co do tego, że nie są niczego nikomu winni, a także postanowili, że przynajmniej na razie nie okażą lojalności żadnemu z narodów, frakcji czy ras. Obaj potrzebowali czasu na zaleczenie ran. Za wszelką cenę unikali wyrządzania kolejnych krzywd i zadawania śmierci, a wszelkie takie wypadki jeszcze długo ich dręczyły. Cierń ma skłonność do obwiniania się za odruchowe akty zniszczenia, które są wynikiem przeżytych w młodości traum. Jednym z nich było podpalenie dużej części Gil'eadu po tym, jak uwolnił Murtagha z dworu Lyretha, ponownie doświadczywszy ataku klaustrofobii i paniki. Stwierdził wówczas, że o ile to, co zrobił im Galbatorix, nie jest ich winą, tak odpowiadają za własne czyny. Czerwony smok jest przy tym bardzo zdeterminowany, aby walczyć ze swoimi słabościami i niedociągnięciami, dzięki czemu po licznych niepowodzeniach w końcu zdołał przełamać się przez swoją klaustrofobię, aby ocalić Murtagha z ruin Oth Orum.

Inną konsekwencją niewoli oraz późniejszego życia w samotności jest fakt, że Cierń jest wycofany społecznie, a w szczególności czuje się obco wśród swojej własnej rasy. W swoim życiu miał styczność jedynie ze Shrukanem, który go uczył, lecz który wspólnie z Galbatorixem przyczynił się do ich niedoli, a także z Saphirą i Gladrem, z którymi jednak niemal wyłącznie walczył. Z Saphirą miał okazję porozmawiać pokojowo jedynie podczas krótkiej chwili po śmierci Galbatorixa, a przed ucieczką na wygnanie; było po nim wówczas widać niepewność w interakcji z drugim przedstawicielem swojego gatunku. Z kolei z Gladrem zamienił jedynie kilka słów, a i to poprzez Eldunarí staego smoka. Murtagh ma pomysł, aby udać się do Akademii Eragona, gdzie Cierń mógłby zintegrować się z innymi smokami, co pomogłoby w jego rehabilitacji, póki co jednak powstrzymuje ich przed tym duma.

Mimo tragicznej historii, Cierń ma poczucie humoru i lubi bawić się z Murtaghiem, które to zabawy polegają na ściganiu się bądź siłowaniu na ręce, miecze i szpony. Z takich starć zwykle obaj wychodzą z niewielkimi obrażeniami.

Cierń ma nieco przesunięte granice moralne względem Murtagha. Objawiło się to w chwili, w której zmuszeni byli wydobyć z grobu Oromisa i Glaedra łuskę złotego smoka, niezbędną, aby zbawić Mułmiła i wykonać zadanie powierzone im przez kotołaczkę Carabel. Murtagh miał silne opory przed zbeszczeszczeniem miejsca spoczynku, lecz Cierń stwierdził, że smoków nie obchodzi to, co martwe, i sam na miejscu Glaedra nie miałby nic przeciwko takiemu czynowi.

Prawdziwe imię[]

Nieznane są szczegóły dotyczące prawdziwego imienia Ciernia, choć wiadomo co nieco na temat tego, jak się zmieniało.

Galbatorix zdołał odgadnąć prawdziwe imię Ciernia dość szybko po jego wykluciu i pozostawał w kontroli nad nim niemal do swojej śmierci. Było w pewnym stopniu powiązane z prawdziwym imieniem Murtagha, bo miało na nie wpływ choćby uczucie, jakie Jeździec żywił do Nasuady. Fakt ten już umknął Galbatorixowi, co pozwoliło obojgu uwolnić się spod przysiąg wierności złożonych królowi i pomóc Eragonowi go pokonać.

Po udaniu się na dobrowolne wygnanie, Cierń oraz Murtagh praktykowali rytuał powtarzania swoich prawdziwych imion codziennie przed snem, tak aby utrwalić się w swoim poczuciu tożsamości i upewnić się, że nie uległ zmianom, a jeśli do nich doszło, odkryć je. Wydarzenia z Nal Gorgoth, a więc walka z Du Eld Draumar, jak również osobista batalia Ciernia ze swoją klaustrofobią, doprowadziły do zmiany w jego prawdziwym imieniu, która została opisana jako "trudna zmiana, zabarwiona konfliktem, strachem i zwątpieniem, ale mimo wszystko zmiana na lepsze."^[7]

Moce i zdolności[]

Poddany sztucznemu wzrostowi Cierń jest zbyt duży jak na swój wiek, lecz także silny i wprawiony w walce. Trudno jednak ocenić jego realne zdolności w porównaniu do Saphiry czy Glaedra, ponieważ podczas starć on i Murtagh byli wspomagani Eldunarí, z których czerpali energię m.in. do leczenia ran. W przeważającej części starć Cierń okazywał się co najmniej tak samo silny i zręczny, jak starsza i większa od niego Saphira, choć w jednej walce smoczyca odniosła nad nim przeważające zwycięstwo. Z kolei w bitwie o Gil'ead Cierń zdołał śmiertelnie ranić w podstawę czaszki prastarego i wielokrotnie odeń większego Glaedra, co zawdzięczał nie tylko dywersji Galbatorixa, lecz także własnej zwinności.

Słabości[]

Największe słabości Ciernia mają swoje źródło w terrorze, w jakim dorastał pod jarzmem Galbatorixa. Wskutek więzienia w ciasnej kamiennej celi Cierń ma klaustrofobię i wpada w panikę za każdym razem, gdy znajdzie się w ciasnym pomieszczeniu, coś muska bądź blokuje jego skrzydła w pozycji złożonej (na przykład przeciskając się między drzewami) lub zostanie zasypany np. pod gruzami. W ataku paniki Cierń próbuje uciec jak najdalej, ziejąc ogniem i bezmyślnie niszcząc wszystko, co znajdzie się na jego drodze, a odzyskanie spokoju zajmuje mu od kilku minut do kilku godzin.