Blödhgarm (w pradawnej mowie Krwawy Wilk) – syn Ildridy Pięknej i kuzyn Liothy, przywódca grupy dwunastu elfich magów wysłanych przez Islanzadi, by chronić Eragona. Posiadał zdolność dostosowywania swojego wyglądu do wybranych ideałów piękna, a jego wybór padł na wilka, do którego się upodobnił.
Elf brał udział w Wojnie Jeźdźców, wspierając Eragona w starciach z Murtaghiem, przelewając swe siły w ciało Jeźdźca. Uczestniczył także w bitwie o Feinster. Razem z Aryą realizował plan potajemnego otworzenia bram miasta od środka. Nie brał jednak udziału w głównych starciach, oszczędzając siły na obronę Cieniobójcy. Po pokonaniu Galbatorixa, odszedł na wschód wraz z Eragonem i Saphirą, by wychowywać nowe pokolenie smoków.
Historia[]
Początek Wojny Jeźdźców[]
Blödhgarm był jednym z najpotężniejszych magów i wojowników elfów, a Islanzadí wybrała go na przywódcę grupy jedenastu elfich czarodziejów, których zadaniem była ochrona Eragona i Saphiry podczas wojny z Galbatorixem.
Pod wodzą Blödhgarma elfy udzieliły Eragonowi i Saphirze ogromnego wsparcia podczas bitwy nad rzeką Jiet, kierując swoją energię na wzmocnienie kurczących się zasobów Jeźdźca i smoka podczas konfrontacji z Murtaghiem i Cierniem[1].
Kiedy Eragon udał się do Tronjheimu na wybory króla krasnoludów – a Saphira musiała pozostać, by pomóc Vardenom – Blödhgarm wyczarował iluzję Eragona, aby ukryć nieobecność Jeźdźca przed szpiegami Imperium. Gdy Orik został wybrany na króla, Saphira pospieszyła, by spotkać się z Eragonem na koronację.
Bitwa o Feinster[]
Vardeni rozpoczęli bitwę o Feinster, a Arya i Blödhgarm wkradli się do miasta z zamiarem otwarcia bram. Żołnierze i trójka magów niemal ich przytłoczyła, ale Eragon i Saphira przybyli w samą porę, by uratować dwójkę elfów. Później Blödhgarm i Eragon mieli drobną sprzeczkę, gdy Jeździec zauważył, że elfi tkacze czarów wciąż nie otworzyli bramy dla Vardenów. Blödhgarm wyjaśnił, że ponieważ brama była mocno zaczarowana, a elfy oszczędzały energię na ochronę Eragona i Saphiry, tkacze czarów postanowili jej nie otwierać. Oznaczało to jednak, że Eragon musiał poświęcić własną energię na otwarcie bramy.
Wkrótce potem Eragon, Saphira i Arya zostawili Blödhgarma i innych czarodziejów, by ruszyli w pogoń za wrogimi magami, ku frustracji Blödhgarma. Ta decyzja niemal przypieczętowała losy młodego Jeźdźca. Eragon później przeprosił Blödhgarma za swój błąd, a Blödhgarm również to zrobił, oświadczając, że czarodzieje będą teraz walczyć u boku Jeźdźca i Vardenów bez żadnych rezerw[2].
Oblężenie Belatony[]
Jeden z imperialnych żołnierzy przebił Saphirę zaczarowaną włócznią, Dauthdaert Niernen, podczas bitwy pod Belatoną. Blödhgarm rozerwał gardło żołnierza i przy okazji odkrył, że wrogowi pomagał mag ukryty w twierdzy. Blödhgarm zmusił maga do popełnienia samobójstwa w ognistej eksplozji, po czym wraz z innymi elfimi czarodziejami skupił swoją energię na uzdrowieniu Saphiry. Eksplozja rzuciła gruz na Vardenów, a następnie zdestabilizowała część twierdzy, która następnie zawaliła się na kilku żołnierzy, w tym Rorana. Na szczęście Eragon odnalazł kuzyna żywego w budynku, a Blödhgarm uleczył znaczną część obrażeń zadanych mu przez spadający gruz.
Konflikt z Glaedrem[]
Mimo długotrwałych treningów, szermierka Eragona nie poprawiała się, więc Arya, Blödhgarm i Yaela – jedna z pozostałych elfich czarodziejek – regularnie się z nim pojedynkowali. Niestety, to nie wystarczyło. Po raz drugi od śmierci Oromisa odezwał się Glaedr, zamknięty teraz w swoim Eldunarí. Stary smok zganił ich, mówiąc, że nie zrobili wystarczająco dużo, aby wyszkolić młodego Smoczego Jeźdźca. Blödhgarm, próbując powstrzymać starszego smoka przed ponownym wycofaniem się, zganił Glaedra za uchylanie się od obowiązku wobec Eragona. Glaedr był głęboko urażony, ale Saphira zdołała załagodzić sytuację pochlebstwami, a Glaedr ponownie zgodził się przejąć szkolenie Eragona.
Oblężenie Dras-Leony i pojmanie Nasuady[]
Nasuada później obmyśliła plan infiltracji Dras-Leony. Blödhgarm, magicznie przebrany za Eragona, przeleciał z Saphirą nad miastem, rozpraszając Murtagha i Ciernia, podczas gdy prawdziwy Eragon, kotołak Solembum, Arya, Angela i Wyrden wkradli się do Dras-Leony przez jej ukryte tunele. Strategia okazała się skuteczna, ale Wyrden zginął w trakcie walki. Pozostali elfi czarodzieje pochowali go i umieścili żołądź w ziemi tuż nad jego piersią. Śpiewając w pradawnej mowie, doprowadzili do wyrośnięcia z żołędzia dębu wysokiego na sześć stóp.
Krótko po zakończeniu bitwy Murtagh, Cierń, kilku ludzi nieczujących bólu i kilku magów zaatakowało obóz Vardenów. Blödhgarm i inni elfi czarodzieje zdołali pokonać magów Imperium, ale Nasuada i tak została pojmana i zabrana do Urû'baenu.
Ostateczne starcie[]
Zniechęceni Vardeni kontynuowali marsz ku stolicy z Eragonem na czele. Jeździec i jego smoczyca zdali sobie sprawę, że muszą stać się potężniejsi, jeśli chcą pokonać Galbatorixa. Ich najlepszym i jedynym rozwiązaniem było odnalezienie skały Kuthian, o której wspominał Solembum w swoich tajemniczych instrukcjach. Blödhgarm i pozostałe elfy ponownie przywołali widmowe wersje Eragona i Saphiry, aby Imperium nie zostało zaalarmowane o ich nieobecności, podczas gdy oni polecieli do Vroengardu wraz z Glaedrem tak szybko, jak to możliwe.
Wyprawa zakończyła się sukcesem, a poszukiwacze przygód powrócili z licznymi Eldunarí z Krypty Dusz. Rozpoczął się ostateczny atak na Urû’baen. Blödhgarm, jego czarodzieje, Eragon, Saphira, Elva i Arya zinfiltrowali cytadelę, podczas gdy główne siły Vardenów szturmowały zewnętrzne bramy. W korytarzu prowadzącym do sali tronowej Blödhgarm i jego czarodzieje z powodzeniem uniknęli wielu pułapek, lecz ostatnia z nich magicznie ich wprowadziła w stan hibernacji i przeniosła do innej części zamku, gdzie pozostali aż do śmierci Galbatorixa. Gdy cytadela wokół nich rozpadła się w gruzy, Arya odnalazła Blödhgarma i resztę, prowadząc ich w bezpieczne miejsce.
Po wojnie[]
W dniach po wojnie Blödhgarm został jednym z opiekunów oszalałych Eldunarí, które były niewolnikami króla. A kiedy Eragon i Saphira opuścili Alagaësię, by odbudować Zakon Jeźdźców na wschodnich rubieżach, Blödhgarm postanowił im towarzyszyć[3].
Po powstaniu Akademii na górze Arngor, Blödhgarm pomagał m.in. odgruzować zawalony fragment kopalni. Przekazał też Eragonowi radosną nowinę o wykluciu się pierwszego na Arngor smoka[4].
Wygląd[]
Skórę Blödhgarma porasta granatowo-czarne futro. Przeciętnie ma ćwierć cala długości, oddając przy tym kształt ukrywających się pod nim mięśni, lecz na kostkach i spodniej części ramion dorasta do dwóch cali, a pomiędzy łopatkami przybiera rozmiar zmierzwionej grzywy, sterczącej na szerokość dłoni i opadającej do podstawy kręgosłupa. Elf ma żółte, wilcze oczy, do którego ogółem postanowił się upodobnić, ostrząc również swoje zęby i uzbrajając dłonie w pazury tego stworzenia.
Otacza go osobliwa woń piżma, suchego jałowca i naoliwionej skóry. Jest ona swoistym feromonem wyczuwanym jedynie przez kobiety i działającym na nie pobudzająco, a jego działanie jest możliwe do zneutralizowania poprzez magię. Jest to prawdopodobnie efekt uboczny zwierzęcych cech Blödhgarma, a nie celowy podstęp, mający na celu zwrócenie na siebie uwagi, i nie jest to sposób, w jaki zdobywa wielbicieli.
Zdolności[]
Blödhgarm jest niezwykle utalentowanym elfim czarodziejem, przywódcą grupy jedenastu innych elfich tkaczy czarów. Pokazano go jako szybszego od reszty grupy, gdy przebywali w długiej komnacie w pałacu Galbatorixa, i zakłada się, że jest również od nich silniejszy. Jego wygląd fizyczny nie daje mu żadnych dodatkowych umiejętności poza ostrymi jak brzytwa kłami.