Bitwa na Płonących Równinach

Bitwa na Płonących Równinach - bitwa przeprowadzona pomiędzy połączonymi armiami Vardenów, Surdy i krasnoludów, a siłami Imperium, wysłanymi przez Galbatorixa, by podbić niepodległe państwo, Surdę. Areną starć stały się Płonące Równiny (w pm. Du Völlar Eldrvarya).

Przygotowania do starcia

Imperium

Bezpośrednim impulsem dla Galbatorixa, by przestać tolerować istnienie Surdy, była zgoda jej króla Orrina na przeniesienie do niej ludu Vardenów. Ponadto w przegranej bitwie o Farthen Dûr zginął jego sługa Durza i armia urgalska. Wobec tych faktów rozpoczęto powszechną mobilizację. Zaczęto rekwirować woły do wożenia sprzętu i przymusowo wcielano ludność cywilną do służby wojennej. Dodatkowo Galbatorix wysłał do Aberonu siatkę magów o nazwie Czarna Ręka, której zadaniem było szpiegowanie, zatruwanie studni i zamachy na dowódców Vardenów. Jeden z członków tej organizacji, Drajl, przeprowadził nieudany zamach na Nasuadę.

Wszystkie ruchy wojsk zostały przez Galbatorixa ukryte za pomocą iluzji, nie pozwalającej szpiegom vardeńskim dostrzec ich posunięć. Iluzja ta została złamana przez elfickiego maga, Däthedra, oraz szpiega z szeregów Vardenów dopiero, gdy armia Imperium wymaszerowała z Gil'eadu.

Vardeni

Król Orrin świadom swego nikłego doświadczenia wojskowego oddał całkowite dowództwo nad kampanią Nasuadzie. Ta zadecydowała o wymarszu wojsk do miasta Melian. Stamtąd pomaszerowano naprzeciw wojskom Galbatorixa i osiągnięto Płonące Równiny. Został rozbity zbrojny obóz. Do budowy ziemnych umocnień i palisady wyznaczono przebywające wśród Vardenów krasnoludy z klanu Dûrgrimst Ingeitum. Oczekiwano też z niecierpliwością na przylot z Ellesméry Eragona i jego smoczycy Saphiry. Po ich przybyciu zielarka Angela za zgodą Nasuady, zakradła się do obozowiska Imperium i zatruła jedzenie żołnierzy. Dowódcom podrzuciła zaś środki halucynogenne, by nie mogli sprawnie dowodzić wojskami.

Szczep Bolveg

Dzień przed bitwą do obozu wojsk vardeńsko-surdańskich przybył oddział urgali ze szczepu Bolveg. Miały one pokojowe zamiary i za pośrednictwem swego wodza, Nar Garzhvoga, chciały przyłączyć się do sprzymierzonych. Nasuada przyjęła propozycję, co wywołało dezaprobatę Eragona i większości dowództwa Vardenów. Czwórka zaś urgali w tym Garzhvog, Otvek i Khagra zostali przez nią wyznaczeni do ochrony lewego boku Saphiry w czasie bitwy. Podczas rutynowego sprawdzenia umysłów strażników Eragon częściowo odmienił swoje poglądy dotyczące urgali.

Strategia

Po przybyciu do obozowiska Eragon postanowił objąć dowodzenie nad organizacją vardeńskich magów o nazwie Du Vrangr Gata. Podczas walk zamierzał przy jej pomocy zwalczać wrogich użytkowników gramarye. Gdy któryś z Du Vrangr Gata odkryłby obecność wroga, wtedy Eragon złączałby umysł z resztą i wspólnie łamaliby jego obronę, a chronieni przez niego żołnierze straciliby magiczną tarczę. W pozostałym czasie Jeździec miał zamiar walczyć u boku Saphiry. Początkowo przywódczyni organizacji, Trianna, była sceptycznie nastawiona do pomysłu, ale gdy Eragon zapewnił ją, iż nie chce pozbawić ją przywództwa, zgodziła się.

Jeździec tuż przed walkami rozmieścił magiczne tarcze wokół Nasuady, Aryi i Orika.

Przebieg

Atak o świcie rozpoczęli Vardeni. Dzięki porannym mgłom i owinięciu zbroi szmatami, nie zostali dostrzeżeni przez wrogich wartowników, aż do pokonania połowy dystansu dzielącego wojska. Gdy wszczęto alarm, do ataku ruszyła kawaleria króla Orrina oraz kulle ze szczepu Bolveg, dorównujące szybkością koniom. Następnie doszło do frontalnego zderzenia obu armii. W początkowej fazie bitwy Eragon skupił się na wykrywaniu magów wroga i likwidowaniu ich. Rozmontował także siejące śmierć wśród Vardenów balisty i katapulty Imperium. Były zabezpieczone magią, ale Jeździec zdołał owładnąć członków ich obsługi, każąc im zniszczyć cięciwy.

Po pewnym czasie do Eragona podjechała ranna Nasuada, z rozkazem aby dodał ducha żołnierzom, walcząc czynnie w ich szeregach. Jeździec kazał urgalom i krasnoludom ze swej straży pilnować lewego boku Saphiry i nie wkraczać mu w drogę. On zaś zsiadł z grzbietu smoczycy i razem z nią rzucił się na przeciwników. Walki trwały godzinami i były bardzo wyczerpujące.

W trakcie walk do Vardenów dołączył okręt Smocze Skrzydło z uciekinierami z Carvahall i rozpoczął ostrzał z balist pokładowych, skierowany na siły Imperium. Przybyła także olbrzymia odsiecz krasnoludów z królem Hrothgarem na czele. Szala zwycięstwa przechyliła się na korzyść sprzymierzonych, ale wówczas do sił imperialnych dołączył nieznany Jeździec (Murtagh) na czerwonym smoku (Cierń), zabijając promieniem energii króla krasnoludzkiego.

Pojedynek Jeźdźców

Do walki z nim natychmiast ruszyli Eragon i Saphira. Podczas powietrznej walki Jeźdźcy wymienili się ciosami. Eragon odkrył też, iż siła mentalna przeciwnika jest potężniejsza niż przypuszczał. W tracie starcia skoczył z Saphiry i udało mu się ciąć tylną łapę wrogiego smoka. Wyczerpanie smoków zmusiło Jeźdźców do przejścia ku walce na ziemi. Tam zwarli się w pojedynku na płaskowyżu, nieopodal rzeki. Początkowo dzięki szybkości elfa Eragon zyskał przewagę, jednak Murtagh dysponował kilkoma Eldunari, użyczonymi mu przez Galbatorixa i odparł atak. W trakcie szamotaniny Eragon zdarł hełm przeciwnikowi i odkrył jego tożsamość. Murtagh odepchnął go magią i wyjaśnił mu jak trafił w służbę króla. Powiedział mu także, iż przybył na Płonące Równiny, by pojmać jego i Saphirę oraz zabrać do Urû'baenu. Wówczas Eragon zaryzykował i podjął atak na niego, zostając jednak skrępowany magią. Doszło do siłowego starcia na ilość posiadanej energii. Wygrał Murtagh, choć ze względu na sentyment postanowił zrezygnować z uprowadzenia przeciwników i zwrócił im wolność. Odebrał jednak Eragonowi Zar'roca i wyjawił, że należy mu się on jako starszemu z synów Morzana. Myślał bowiem, iż są braćmi rodzonymi.

Zwycięstwo

Dzięki pomocy krasnoludów udało się zmiażdżyć opór wojsk Imperium. Roran zaś zabił oboje Bliźniaków. Po bitwie Eragon spotkał się z kuzynem, Nasuadą oraz Aryą, po czym powiedział, że jest synem Morzana (mylił się). Galbatorix wycofał niedobitki swej armii i rozlokował je do garnizonów w Aroughs, Feinster i Belatonie.