Angela, znana także jako Uluthrek, czyli Księżycożerna (wśród urgali) − czarownica i zielarka, która prowadziła kram z ziołami w Teirmie. Jako sojuszniczka Vardenów, spędziła z nimi znaczną ilość czasu w Farthen Dûrze oraz w Surdzie. Jak mówi, lubi przebywać tam, gdzie mają miejsce ważne wydarzenia. Niemal zawsze towarzyszy jej kotołak Solembum. Angela jest posiacią barwną i ekscentryczną, a zarazem jedną z najbardziej tajemniczych w całej serii.
Historia[]
Młodość[]
Historia Angeli w dużej mierze jest owiana tajemnicą i niejasna.
Od najmłodszych lat była z natury ciekawa świata. Pewnej nocy, nie mogąc zasnąć, wpatrywała się w gwiazdy. To właśnie tej nocy wpadła w trans, w którym uświadomiła sobie, że gwiazdy poruszają się po niebie, a ona sama znajduje się na planecie poruszającej się z niewiarygodną prędkością. Czuła, jakby wszystko wokół niej było „niematerialne” w porównaniu z rozmiarem wszechświata. Pozostała w tym transie aż do rana.
Uczennica "opiekuna wieży"[]
Później Angela zostaje uczennicą tajemniczej istoty znanej jako "opiekun wieży". Powoli zdobywa u niego wiedzę, ale pragnęła dowiedzieć się więcej. Jej fascynacja światem i funkcjonowaniem wszechświata wciąż była silna i pragnęła studiować go „godzinami i dniami”. Pewnego dnia Angela weszła do biblioteki bez pozwolenia Strażnika. Zaczęła ciągnąć książki, aż jedna z nich kliknęła i otworzyła ukrytą szufladę. Nie wiadomo, co znajdowało w szufladzie. W tym momencie biblioteka „przeniosła się” w inne miejsce w czasie lub przestrzeni, a Angela została uwięziona.
Uczennica Tengi[]
Angela przyznała również, że była uczennicą Tengi przez „niefortunną liczbę lat”. Nie jest jasne, czy Tenga i opiekun wieży to ta sama osoba. Nie wiadomo, jak ani dlaczego rozstała się z Tengą, ale kiedy Eragon opowiedział jej o swoim spotkaniu, była zaskoczona, ponieważ uważała go za martwego. Lubiła też rzeźbić figurki z drewna: kiedy Eragon odwiedził Tengę i zauważył drewniane figurki na półce, Tenga wspomniał, że Angela zawsze rzeźbiła coś przed wyjazdem. Co ciekawe, był to również zwyczaj urgali, jak wspomniał Nar Garzhvog.
Inne wydarzenia[]
Nic konkretnego nie wiadomo o dalszym życiu Angeli. Oromis spekulował, że w pewnym momencie swojego życia przebywała w Du Weldenvarden i jej stolicy, Ellesmérze. Otrzymała Hûthvír od członka Dûrgrimst Quan w grze w zagadki. Czarownica prawdopodobnie miała również bliższą styczność z urgalami, ponieważ zna ich język i rzeźbiła drewniane figurki, co jest typowe dla ich zwyczajów. W pewnym momencie miała uczennicę o imieniu Bilna, ale spotkało ją coś złego (opisanego przez Angelę jako „złamane serce”). Innym razem została oszukana przez mężczyznę, który posiadał osła z łysą łatą futra przypominającą głowę koguta, i pozbawiona trzech guzików oraz osobliwego kawałka zaczarowanego kryształu w grze w kości, podczas gdy, jak na ironię, ona również próbowała go oszukać.
W pewnym momencie Angela, znana jako Uluthrek, spotkała się z wiedźmą Bachel i podczas ich spotkania Mówczyni Azlagûra po raz pierwszy użyła swojej mocy, by poruszyć Dolinę Snów. O tym wydarzeniu wspomniała służka Bachel, Alín[1].
Kilkanaście lat przed poznaniem Eragona, Angela podróżowała skrajem puszczy Du Weldenvarden i z dala od jakiegokolwiek miasta natknęła się na kotołaka Grimrra, bawiącego się porzuconym pisklęciem drozda. Angela kazała mu przestać, a gdy kotołak ją zignorował, rzuciła na niego zaklęcie, przez które Grimrr przez kolejny tydzień ćwierkał jak słowik za każdym razem, gdy otworzył pysk. W ten sposób czarownica zyskała w Grimrrze wroga[2].
Teirm[]
Dwadzieścia lat przed spotkaniem Eragona Angela osiadła w portowym mieście Teirm i założyła tam sklep z ziołami i innymi magicznymi przedmiotami, niedaleko domu Jeoda. Właśnie tam poznała Eragona, który podróżował z Bromem i zapytał ją o drogę do domu Jeoda. Chłopak odniósł wtedy wrażenie, iż rozmawia z wariatką. Angela badała wówczas ropuchy, próbując udowodnić, że zwierzę trzymane jej w dłoniach jest tak naprawdę żabą, a ropuchy wcale nie istnieją. Celem jej dążeń było uniemożliwienie korzystania z ropuch do złych, czarnoksięskich celów, takich jak sporządzanie trucizn, pozbywanie ludzi zębów czy wywoływanie brodawek.
Angela przepowiada przyszłość Eragonowi
Ponowne spotkanie nastąpiło, gdy młody Jeździec, mając trochę wolnego czasu, przekroczył próg jej sklepu. Dostąpił zaszczytu rozmowy z Solembumem, który co do zasasdy nie rozmawiał z gośćmi, co skłoniło Angelę do propozycji przepowiedzenia przyszłości ze smoczych kostek. Dotychczas podobną propozycję złożyła jedynie Selenie (matce Eragona) i ślepemu żebrakowi, lecz tylko Eragon i Selena ją przyjęli.
Angela wygłosiła proroctwo, zgodnie z którym Eragona miały w przyszłości czekać m.in. ważne wydarzenia, zauroczenie osobą wysokiego pochodzenia, ale również opuszczenie Alagaësii na zawsze.
Podróż do Vardenów[]
Angela zorientowała się, że armia urgali maszeruje na Tronjheim, dlatego zamknęła kram i wraz z Solembumem udała się do Farthen Dûru, by być w centrum wydarzeń. Udało jej się uniknąć badania umysłu przez Bliźniaków przy wejściu, ponieważ była częstym bywalcem w Tronjheimie, a strażnicy się jej bali. W mieście-górze spotkała się z Eragonem i wymieniła wspomnieniami oraz udzieliła mu parę porad na przyszłość.
Wojna Jeźdźców[]
W czasie bitwy o Farthen Dûr uratowała Eragona przed śmiercią z ręki Kulla. Zaś po starciu uleczyła, w granicy swych możliwości, poranione przez Durzę plecy chłopaka.
Angela pożegnała się z Eragonem, gdy ten wyjeżdżał do krainy elfów.
Po przeprowadzce Vardenów do Surdy, czarownica zaopiekowała się fatalnie pobłogosławioną przez Eragona Elvą; wtedy też została nieoficjalną doradczynią Nasuady. Angela na samym początku znajomości z Elvą zabezpieczyła się przed mocą dziewczynki, dzięki czemu dziewczynka nie miała wglądu w emocje zielarki.
Przed bitwą na Płonących Równinach, Angela spotkała Eragona i w ostrych słowach skrytykowała jego błogosławieństwo. Rzuciła wiele obelg, ale złagodniała, gdy Jeździec z pokorą przyjał oskarżenia i obiecał, że zdejmie przekleństwo.
Przed bitwą zakradła się w nocy do obozu Imperium i zatruła jedzenie stacjonujących w nim żołnierzy. Postępowanie to skrytykował Orik, określając je jako podstępne, ale według Nasuady to była konieczność, która może pomóć im zwyciężyć starcie. Sama Angela nie była dumna z takiego czynu.
Po powrocie Eragona z Helgrindu, Angela poprosiła go o pobłogosławienie dwójki tajemniczych kobiet. Sama przed błogosławieństwem przepowiedziała im przyszłość.
Zielarka była też świadkiem próby zdjęcia przez Eragona przekleństwa rzuconego na Elvę. Efektem było ograniczenie odczuwania przez dziewczynkę bólu innych, który teraz mogła filtrować, co Elva przyjęła z mściwą satysfakcją; stwierdziła, że może wykorzystać to na własną korzyść. Rozjuszona taką reakcją Angela uderzyła Jeźdźca, świadoma, że teraz będzie zmuszona nauczyć dziewczynę właściwego zachowania.
Angela była członkiem drużyny, która podczas oblężenia Dras-Leony dostała się do miasta tajnymi tunelami. Zaatakowani przez pułapki, Angela i Solembum na jakiś czas zniknęli, a pozostali członkowie drużyny usłyszeli straszliwe piski i syczenie kotołaka; byli przekonani, że ponieśli śmierć. Jednak później para uratowała Eragona i Aryę z łańcuchów, w które zakuł je najwyższy kapłan Helgrindu.
Po wojnie[]
Po zakończonej wojnie, Angela nie chciała poddać się nowym planom Nasuady odnośnie kontroli nad magami. Ponownie zniknęła, chociaż Jeod radził innym członkom Arcaeny, by mieli na nią oko. Oświadczyła Eragonowi, że prawdopodobnie osiedli się w Górach Beorskich.
Angela zaoferowała Elvie zostanie jej uczennicą. Elva zgodziła się, ale wyjawiła najmroczniejszy sekret Angeli, aby sprawdzić jej reakcję. Angela ani drgnęła. Następnie obie wyruszyły na wycieczkę po ważnych miejscach w Alagaësii, lecz z dala od ludzi. I tak odwiedziły m.in. Du Weldenvarden, Studnię Snów w jaskiniach Maniego, Fell Thindare i Tronjheim. W końcu zawędrowały na Górę Arngor, by wspomóc Eragona w jego trudnym zadaniu prowadzenia Akademii. Angela pomyślała, że Elva może pomóc ukoić umysły części Eldunarí odzyskanych od Galbatorixa. Również tam Angela dała Eragonowi do przeczytania fragmenty swojej autobiografii, nad którą pracowała i z której Eragon dowiedział się kilku faktów z przeszłości Angeli.
Charakterystyka[]
Rasa[]
Choć z początku może się to wydawać oczywiste, przynależność Angeli do rasy ludzi nie została nigdy jednoznacznie stwierdzona. Nie jest jasne, kim dokładnie jest kobieta – całkiem możliwe, że jest potomkinią Szarego Ludu, półelfem, a nawet kotołakiem. Niektórzy spekulują, że jest hybrydą wszystkich ras, a może nawet reprezentuje rasę w ogóle nieznaną. Teorię tę potwierdza fakt, że zna zwyczaje większości ras.
Istnieje dużo przesłanek, że Angela w istocie jest człowiekiem. Jeod zauważył, że kobieta posiada 10 palców u rąk i nóg, zamiast 14, jak u krasnoludów. Kotołaczka Maud miała z kolei stwierdzić: "Mnie ludzie nudzą, lecz [ Solembuma ] bawią podróże z czarownicą Angelą." Ponadto między Aryą a Angelą doszło do następującej wymiany zdań:
| ❞ | — Gdybyśmy jednak oceniali w latach, nie mądrości, wśród mych pobratymców żaden człowiek nie byłby uznany za dorosłego. To znaczy, oprócz Galbatorixa. — I mnie — wtrąciła Angela. |
❞ |
— Brisingr, rozdział Skrzydlate wieści | ||
Ponadto istnieją spekulacje, że Angela mogła być pradawną Prawdomówczynią żyjącą w Komnacie pod Ilireą. Galbatorix, torturując Nasuadę.
W swoim liście do Ertharis, Jeod Laskonogi stwierdził, nie kryjąc niepokoju na taką ewentualność, że Angela nie reprezentuje żadnej konkretnej rasy, ani nawet ich kombinacji, lecz jest potomkinią Szarego Ludu lub czymś znanym jako Inarë, o ile to ostatnie naprawdę istnieje[3].
Wygląd[]
Angela jest osobą niskiego wzrostu o gęstych, kręconych włosach brązowej barwy i błyszczących oczach. Nieznany jest jej wiek, choć ona sama twierdzi, że jest starsza, niż na taką wygląda.
Na czas bitwy Angela przyodziewa groteskowo powyginaną zielono-czarną zbroję.
Własności[]
W poznanej historii, posługiwała się kilkoma broniami. Najpierw był to Hûthvír, broń o dwóch ostrzach umocowanych do drążka, pochodząca od krasnoludzkich kapłanów z klanu Dûrgrimst Quan. Swój egzemplarz zielarka miała wygrać od kapłana w grze w zagadki.
Z kolei później, u schyłku wojny z Galbatorixem, dzierżyła Dzwonkośmierć (znaną też jako Albitr), osobliwą, bardzo ostrą przejrzystą klingę wydającą charakterystyczny brzdęk przy uderzeniu.
Wiek[]
Wiek Angeli nie jest znany. Sama stwierdziła w Brisingrze, że według elfich standardów byłaby uważana za dorosłą (co wskazuje na bardzo pokaźny wiek, zważywszy na to, że Arya, licząc sto lat, jest uważana za młodą) – ku wielkiemu zdziwieniu Nasuady, która na podstawie wyglądu uznała, że czarownica jest w podobnym wieku, co ona. Wcześniej, w Eragonie, Angela stwierdziła, że jej młodzieńczy wygląd wynika z jedzenia własnych towarów w okresach słabszego handlu, choć najprawdopodobniej nie jest to prawdą. W Dziedzictwie Angela opowiada o byciu świadkiem "grzmotu smoków” – stada dziesięciu lub więcej dzikich lub związanych smoków, co sugeruje, że jest starsza niż czasy Zaprzysiężonych i powstanie Imperium Broddring. Jeśli rzeczywiście jest wróżką, a Galbatorix trafnie opisał swoją historię w czwartej księdze, to musiała żyć co najmniej „dwa i pół tysiąca lat temu”.
Charakter[]
Czarownica jest osobą o dowcipie ostrym i osobliwym. Wielokrotnie, gdy spotykała innych, uchodziła za ekscentryczną, dowcipną i bogatą w wiedzę, choć rzadko zdradzała fakty, często wprawiając rozmówców w zakłopotanie. Ogólnie rzecz biorąc, aprobowała motywy Vardenów, lecz powody, dla których do nich dołączyła, wciąż pozostawały nieznane, choć sama twierdziła, że lubi być w centrum wydarzeń.
Warto zauważyć, że Angela nigdy nie podlegała żadnemu władcy ani frakcji. Nie pozwalała Vardenom wnikać w swoje myśli, ponieważ była z nimi na długo przed tym, zanim zaczęli praktykować magię. Zdecydowanie jednak popierała ideę obalenia Galbatorixa i wspierała Vardenów, choć czasami z wahaniem.
Król Grimrr Półłapy, król kotołaków, bał się jej i gardził nią, choć wiele kotołaków zdawało się nie podzielać jego stosunku. Ponadto Angela znana była z kłótni z czarodziejką Trianną.
Prawdziwe imię[]
Tak jak w przypadku innych bohaterów, prawdziwe imię Angeli nie zostało ujawnione. Wiadomo tylko, że gdy wyrzekła je najwyższemu kapłanowi Helgrindu, ten zamarł z przerażenia.
Moce i zdolności[]
Choć zasugerowano, że Angela nie radziła sobie z magią, od czasu do czasu rzucała zaklęcia o niewiarygodnej sile i pomysłowości. Potrafi wznosić potężne zapory mentalne; była jedyną osobą, która potrafiła się bronić przed Elvą. Co więcej, potrafiła pozostać niewzruszona, gdy Arya, Solembum i Eragon zostali jednocześnie unieruchomieni w walce mentalnej. Infiltrując tunele pod Dras-Leoną z Eragonem, Aryą i Solembumem, zużywała energię za pomocą magii, by poruszać się niezwykle szybko i na chwilę zatrzymywać czas, zabijając liczną grupę wyznawców Helgrindu swoim sztyletem w ciągu niecałej sekundy.
Podczas konfrontacji z najwyższy kapłanem Helgrindu w Dras-Leonie, okazała się o wiele potężniejsza od niego i stwierdziła, że nie odważyliby się jej skonfrontować, gdyby wiedzieli, kim naprawdę jest. Następnie szepnęła swoje prawdziwe imię oszpeconemu kapłanowi, wprawiając go w przerażenie.
Ma dar jasnowidzenia. Choć nieco enigmatycznie, przewidziała losy Eragona oraz paru innych osób.
Cieszy się również wielkim szacunkiem elfów. Kłaniali się jej i witali ją pierwsi, okazując jej szacunek. To wyjaśniałoby również, dlaczego zawsze pojawia się podczas ważnych wydarzeń.
Zielarka zna język urgali i pradawną mowę. oraz język urgali. Posiada ogromną wiedzę na temat ziołolecznictwa. Przy jej pomocy wyleczyła plecy zarówno Eragona, jak i Rorana. Lubiła robić na drutach i dziergała ubrania, które mogła w praktyczny sposób spożytkować (na przykład sweter z zaklęciem Dvalara chroniącym przed wściekłymi królikami).
Autobiografia[]
Kobieta pracuje nad autobiografią zatytułowaną O naturze gwiazd, której fragmenty zostały przytoczone w książce Widelec, Wiedźma i Smok. Pisze w niej, że:
| ❞ | Wszystkie opowieści zawarte w tym tomie są prawdziwe i każda jest fałszywa. Rozplątanie sprzecznych nici historii, wspomnień, faktów i kłamstw pozostawiam wytrawnemu czytelnikowi. Powiem tylko tyle: dołożyłam starań, by dokładnie, ze szczegółami opisać te najlepiej znane – a tym samym najczęściej źle zrozumiane i opisywane – wydarzenia, o których tu wspominam. Prawda rzadko leży pośrodku, gdzieś pomiędzy dwoma przeciwstawnymi punktami widzenia. Doświadczenie podpowiada mi, że znacznie częściej można ją znaleźć powyżej i po lewej stronie nad najczęściej głoszoną tak zwaną „prawdą”. |
❞ |
— Fragment autobiografii Angeli, O naturze gwiazd[4] | ||
Tym samym Angela przestrzegła, że to, co napisała, jest faktem, lecz należy zawsze mieć świadomość, że może to wcale nie być prawdą. Co również warte odnotowania, to fakt, że rozdziały w jej autobiografii były ponumerowane nie po kolei, a sam tekst w dużych fragmentach był napisany bardzo enigmatycznym i splątanym językiem, dość wiernie odzwierciedlając całą postać Angeli.
Tytuły[]
- Księżycożerna (w języku urgali Uluthrek) − zapytana o genezę tego przezwiska Angela rzekła tylko: "Czy to nie oczywiste? Ponieważ pożarłam księżyc."
Ciekawostki[]
- Jej imię pochodzi od imienia siostry Christophera Paoliniego, autora sagi Dziedzictwo, Angeli Paolini. Bohaterka zawdzięcza niej nie tylko swoje imię, lecz także część swojej osobowości i historii[5].
- Angela występuje w innej serii Christophera Paoliniego, Fractalverse, pod imieniem Inarë. Tą samą nazwą określa się legendarne istoty pochodzące z Alagaësii, a Jeod podejrzewa, że Angela może być ich przedstawicielem.
Galeria[]
Przypisy[]
- ↑ Murtagh
- ↑ Dziedzictwo, rozdział Księżycożerna
- ↑ Deluxe Content: Letter from Jeod
- ↑ Widelec, Wiedźma i Smok, rozdział V O naturze gwiazd
- ↑ Podziękowania Christophera Paoliniego zamieszczane na końcu książek z serii Dziedzcitwo